Bij elke grote opruimactie of verhuizing gooi ik vuilniszakken met dingen weg die ik niet écht nodig heb. Ik sta mezelf toe om één mand te bewaren met spullen van vroeger waar ik emotioneel aan gehecht ben: hierin zitten foto’s, oude briefkaarten en ook mijn poëziealbum.

Lieve Eva
Als je later groot bent en in dit album leest wie er in je schooltijd je vriendinnen zijn geweest.
Lieve Eva denk dan ook aan mij, want onze vriendschap gaat nooit voorbij.
Lara 11-11-1998

Het poëziealbum staat vol met gedichtjes en plaatjes van mijn buurtvriendinnen en klasgenoten toen ik zo’n 9/10 jaar oud was. Vrijwel iedereen schreef in mijn poëziealbum dat ‘onze vriendschap nooit zal vergaan’. Precies zoals het hoort. De meesten zie ik niet meer, enkelen volg ik nog op Facebook. Alleen bij Lara blijkt het waar. Al sinds ons 4de jaar, zijn we vriendinnen. Soms zien we elkaar een tijdje minder, maar we laten elkaar nooit los. 

Ook is er een tekening van een bloem, getekend door een oude kennis van mijn ouders. Ze heeft hem getekend op mijn tiende verjaardag. Verlegen vroeg ik haar of ze iets in mijn boekje wilde schrijven.

Ik weet nog dat ik onder de indruk was van hoe ze uit de losse pols een prachtige tekening en een gedichtje maakte. Nog vele jaren heb ik geprobeerd volgens haar voorbeeld bloemen te tekenen.

Doe ook mee!

Mail jouw verhaal en foto’s naar vertellen@sureas.nl