Het is een stukje nostalgie of romantiek, alsof alles alleen maar mooi was. 

Mijn poëzie heb ik bewaard voor later, zoals mij geleerd werd. Het is een stukje nostalgie of romantiek, alsof alles alleen maar mooi was. Ik vond het belangrijk dat vooral mensen die mooi konden tekenen erin tekenden. Niet zo zeer vriendinnen alhoewel die er ook tussen staan.

Deze  poëzie heb ik gekregen van nonkel Filip en tante Janeke. Deze poëzie is voor een herdenking als ik een groot meisje ben. Ik vraag al wie hier tekent dat mooi zou tekenen.
[03-05-1968]

Wat mij het meest als kind imponeerde was het vers van het muisje van nonkel Filip. 
Filip was van beroep illustrator en kunstenaar, ook het versje erbij vond ik erg leuk. Van hem en zijn vrouw, vrienden van mijn ouders, kreeg ik de poëzie cadeau, zij waren zowat mijn surrogaat ouders. Ik mocht iedere zondag bij ze gaan ontbijten met chocoladecrème-koeken, een typisch Belgisch luxe ontbijt. Zij gaven mij heel veel aandacht en genegenheid. 

OH OH !!
Wat een dag
Het muisje dat in de kelder zat
Feestte mee en was ook al zat

Nonkel Filip.

De tweede meest imponerende tekening, is het hondje van mijn moeder. Ook zij kon heel mooi tekenen. Ik ben een na-komertje en had een sterke band met mijn moeder. Als kind heb ik veel met haar opgetrokken. Dan gingen wij samen fabrieken en kantoren poetsen.

Een lief poedeltje
voor mijn lief kindje.

mama [13-12-1969]

Deel ook de herinneringen aan je poëziealbum! Mail je verhaal inclusief enkele foto’s naar vertellen@sureas.nl