Het poëziealbum van Jolanda

Het poëzie-album of poesie album zoals wij vroeger zeiden is een stukje van mijn jeugd.
Vol herinneringen aan vriendinnetjes. Ook nu weer, kijken en terugdenken van; o ja dat was die uit de straat en o jee dat meisje vond ik niet zo leuk, maar staat wel in mijn album en ze heeft ook nog erg haar best gedaan op haar pagina.

Het is leuk, maar ook triest. Vandaag is mijn tante overleden en nu kom ik een gedichtje van haar tegen.

Beste Jolanda,

Ik schrijf graag voor mijn nichtje
In haar album een gedichtje.
Want waar alle anderen schrijven
Wil je tante niet achterblijven.
Ik geef geen raad of goede wenken,
Ik vraag alleen nog eens te denken,
Aan de uurtjes saam gesleten
En je tante niet te vergeten.

Tante Riet [sept. 1969]

Ook weer een mooie overpeinzing en tranen. De laatste zin treft mij.

Ik vraag je alleen nog eens te denken aan de uurtjes saam gesleten en je tante niet te vergeten.

Verder een van een buurvrouw die zo haar best had gedaan, weet nog dat ik daar heel blij mee was met zulke mooie plaatjes erbij.

Beste Jolanda,

Wel foei een vouwtje op dit blad
En bovendien nog vastgeplakt.
Wel foei een vouwtje vraagt gewis
Is dat dan iets wat mode is?
Neen, dat niet mijn beste meid
Dat is slechts voor de aardigheid
Opdat ge tussen al je vrinden.
Het mijne ras terug zult vinden.

Ter herinnering aan je buurvrouw
mevrouw H. Vrouwenvelder.

Den Haag 17 augustus 1969

Valt mij nu op dat het alleen meisjes zijn die erin hebben geschreven. Het was een echt meisjes ding.

Nog een andere foto die ik bijvoeg is de pagina van een juffrouw van de vierde klas die geschreven heeft: Jolanda met een Y. Juffrouw zou toch beter moeten weten. 🙂

Het handschrift is echt van een juffrouw vind ik nu. Leuk om dit nog eens te lezen, maar kan me haar niet meer voor me halen.

En dan de laatsten in mijn album, twee vriendinnetjes van de middelbare school. Een daarvan is bijna de hele middelbareschooltijd mijn vriendin geweest.
Op de middelbare school wilde je niet met een poëziealbum gezien worden, want dan lachten ze je uit. Het album werd stiekem uitgewisseld en vlug in de tas van de ander gestopt. Of ik nog in die van hun heb geschreven weet ik niet meer.