Ik denk dat ik met deze poëzie een beetje ziel van mijn moeder bij me hield. 

 

In haar poëzie staan hele mooie tekeningen en sommige namen herkende ik van haar verhalen. Daarom kan ik deze zeker niet weggooien. 

Het is een stukje nostalgie of romantiek, alsof alles alleen maar mooi was.

Haar overlijden heeft een groot gat achtergelaten

Het poëzie van mijn moeder is denk ik bij mij terecht gekomen omdat ik als jongste het laatst thuis inwoonde. 
Mijn moeder is op 58 jarige leeftijd aan leukemie overleden en zij heeft hiermee een groot gat achtergelaten bij ons. Enerzijds was ik boos dat ik haar maar 28 jaar had mogen kennen en dat ik pas op het laatst van haar leven volwassen gesprekken met haar kon voeren. Want ik bleef natuurlijk de snotneus thuis. Anderzijds vond ik het oneerlijk dat mijn oudere broers en zussen haar langer hadden mogen kennen dan ik. 

Ik krijg het niet over mijn hart het weg te gooien.

Tanja

Binnenkort mogen we meekijken in het Album van Tanja

Stuur ook je poëzie herinnering naar vertellen@sureas.nl!