Het poëziealbum van Liedy

Mijn poëziealbum, de blaadjes helemaal vergeeld. Het valt bijna uit elkaar maar weggooien… nee. Er spreekt zoveel onschuld uit, zo’n wezenlijk verschil met deze tijd. Maar vooral om de handschriften van papa en mama, als ik die weer zie gaat er een golf van ontroering door mij heen.

Lieve Liedy,

Er woont op aard een lieve fee
Die duizend woorden doet
En die gevreesd is en bemind
Door elk die haar ontmoet

Die fee door iedereen bemind
Tot alle goeds bekwaam
Moet wonen in ieder meisjeshart
Want zachtheid is haar naam.

Mama [1952]

30 juli 1950

Het is prettig om de eerste bladzijde van je nieuwe boekje te mogen vullen. Je bent nu 10 jaar en aan ’t begin van je 5de leerjaar. Ik hoop dat je later met vreugde aan deze tijd zult terugdenken en geef je nogmaals de raad: Wees vriendelijk voor iedereen en gij zult veel aangenaams terug ontvangen.

Je vader

Misschien heb ik het ook wel bewaard uit verlangen naar die onbezorgde jeugd en dat alles nog voor je lag!